- ilahi
- 1.sif. din. <ər.>1. Allaha mütəəlliq, Allaha məxsus, Allaha aid, Allah tərəfindən verilmiş; qeyri-bəşəri. İlahi hikmətlər xəzinəsi. – <Şeyx Sənan:> Bu ilahi sükuta qarşı, Xumar; Həp mələklər olur pərəstişkar. H. C..2. is. Allah. Bu dağlar ahı neylər; Başım külahı neylər; Sən ordan bax, mən burdan; Görək ilahi neylər. (Bayatı). O gözəllik ilahidən verilmiş; Əvvəldəndi gözlərinin qarası. Aşıq Əmrah. // məc. Qeyri-maddi, qeyricismani, ruhani, mənəvi. İlahi məhəbbət. İlahi eşqin tərənnümü. – Budur! «Leyli Məcnun» – böyük sənətdir! Nə qədər ilahi bir məhəbbətdir! S. V.. // məc. Təmiz, pak. Nə qədər ilahi bir insansınız; Mənə qardaşdan da mehribansınız. S. V..3. məc. Xariqüladə, misilsiz, tayı-bərabəri olmayan, məftunedici. İlahi gözəllik. İlahi səs. – <Nizami:> Dostlar, hamınızı inandıra bilərəm ki, Bərdənin bu ilahi gözəlliyi məni heyran etmişdir. M. Hüs.. Bu, əfsanə və nağıllarda söylənən cənnət bağından, ilahi məxluqlardan gələn səs kimi bakir, gözəl və xoş idi. M. C..2.n. Ey Allah, ay Allah (Allaha xitab, yalvarış). İlahi, bülbülə olsun həmişə gül həmdəm; Müdam o xəstə dilin gülşəni, baharı ola. S. Ə. Ş.. Daşqəlbli insanları neylərdin, ilahi? M. Ə. S.. Qəmin əlində, ilahi, dönüb ürək qanə. M. H.. <Ana:> İlahi, üç nəfər yetim balamı sənə tapşırıb gedirəm. C. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.